مرکز آموزشی،پژوهشی و درمانی دکتر مسیح دانشوری

عضو هیئت علمی دانشگاه با بیان این که لنفوم شایع ترین سرطان بالغان جوان است گفت: لنفوم ها دارای دو نوع هوچکین و غیرهوچکین هستند که حدود ۸۵ -۸۰ درصد مبتلایان به لنفوم هوچکین کاملا  درمان می شوند.
دکتر شراره سیفی فوق تخصص خون و سرطان بالغان بیمارستان دکتر مسیح دانشوری در گفت وگو با روابط عمومی، سرطان های لنفاوی یا لنفوم را نوعی بدخیمی عنوان کرد که از سلولهای سیستم ایمنی بدن منشا می گیرند که مسئول دفاع از بدن در برابر عوامل خارجی مثل عفونت هستند.
به گفته وی سلولهای مذکور در غدد لنفاوی، مغز استخوان، طحال و بسیاری از ارگان های دیگر بدن وجود دارند. وقتی لنفوم ایجاد می شود، لنفوسیت ها(نوعی گلبول سفید خونی)، بیش از اندازه و خارج از کنترل رشد می کنند و به صورت بزرگ شدن غدد لنفاوی که در بدن پراکنده هستند مشاهده می شوند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه در ادامه گفت: گاهی بزرگی غدد لنفاوی فقط در یک ناحیه دیده می شود مثلا در گردن و گاهی نیز در نواحی متعدد بدن مثل گردن، زیر بغل ، کشاله ران ایجاد می شود.
انواع لنفوم و علل آن
دکتر سیفی با اشاره به این که لنفومها به دو نوع عمده هوچکین و غیرهوچکین تقسیم می شود افزود: متخصص پاتولوژی براساس شکل سلول لنفوئیدی و با استفاده از رنگ آمیزی های مخصوص این دو نوع لنفوم را از یکدیگر تمایز می دهد.
وی گفت: علت بروز لنفوم ها ناشناخته است و برخی افراد بیشتر در معرض بروز این بیماری قرار دارند.
ابتلا به ایدز، سابقه پیوند( کلیه، قلب و سایر ارگانها)، بیماری های خود ایمنی مادرزادی، سابقه عفونتهایی مثل هپاتیت Cو هلیکوباکترپیوری، سابقه تماس با مواد شیمیایی و بنزن را از جمله عواملی برشمرد که احتمال ابتلا به لنفوم را بیشتر می کند.
به گفته وی سابقه رادیوتراپی و احتمالآ مصرف سیگار نیز می تواند خطر ابتلا به لنفوم را افزایش دهد.  
فوق تخصص خون و سرطان بالغان بیمارستان دکتر مسیح دانشوری لنفوم را از شایع ترین سرطانها در بالغان جوان عنوان کرد که شیوع دقیق آن در ایران مشخص نیست و خاطرنشان کرد که شیوع لنفوم غیرهوچکین ۱۰ برابر بیشتر از لنفوم هوچکین است.
علایم بیماری
دکتر شراره سیفی از علایم این بیماری به بزرگ شدن بدون درد غدد لنفاوی، تب، کاهش وزن، بی اشتهایی، تعریق شبانه، خارش سر تا سر بدن اشاره کرد .
وی سرفه و تنگی نفس را یکی دیگر از علایم لنفوم ها عنوان کرد که وقتی غدد لنفاوی داخل قفسه سینه بزرگ شوند(با گرافی سینه و سی تی اسکن ریه مشخص می شود) بروز می کند.
دکتر شراره سیفی با اشاره به این که علایم مذکور در بیماریهای عفونی و خود ایمنی نیز دیده می شود گفت: تشخیص قطعی بیماری لنفوم توسط پزشک و پس از انجام آزمایشهای متعدد و در نهایت نمونه برداری از غدد لنفاوی امکان پذیر است.
وی توصیه کرد: افراد در صورت داشتن هر یک از علایم مذکور به خصوص اگر بیش از دو یا سه هفته ادامه داشته باشند، بیمار حتما باید به پزشک مراجعه کند تا از طریق انجام آزمایشها و عکسبرداری های لازم لنفوم را از سایر بیماری ها افتراق دهد.
تشخیص و درمان
این فوق تخصص دانشگاه افتراق لنفوم هوچکین از غیر هوچکین و همچنین افتراق انواع لنفوم نان هوچکین از یکدیگر را  بسیار ضروری دانست زیرا درمان ، میزان پاسخ به درمان و میزان مرگ و میر آنها متفاوت است.
به گفته دکتر سیفی ۸۰ تا ۸۵ درصد موارد لنفوم هوچکین کاملا  درمان می شود و دیگر بیماری عود نخواهد کرد. در حالی که در مورد لنفوم غیرهوچکین این میزان متفاوت است. از آن جایی که  لنفوم نان هوچکین خود به خود به انواع متعدد تقسیم بندی می شود، هر یک از انواع آن نیز پاسخ به درمان متفاوتی دارند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه خاطرنشان کرد: پس از تشخیص بیماری لنفوم نان هوچکین یا هوچکین در فرد، پزشک معالج با انجام اقداماتی مرحله بیماری را ارزیابی می کند ، زیرا مرحله بیماری در انتخاب نوع درمان و پیش آگهی بیمار تاثیرگذار است.
وی تاکید کرد: تشخیص زودهنگام لنفوم ها ودر مراحل اولیه بیماری  معمولا پاسخ بهتری به درمان می دهد. اما متاسفانه برای تشخیص زودهنگام لنفومها برخلاف سرطانهایی نظیر پستان و روده بزرگ، دهانه رحم یا پروستات روش غربالگری مشخصی وجود ندارد.
دکتر شراره سیفی درمان بیماران مبتلا به لنفوم را شامل شیمی درمانی ، پرتو درمانی یا پیوند مغز استخوان ذکر کرد که برحسب مرحله بیماری و یا در صورت عود بیماری متفاوت است و یادآور شد: در سالهای اخیر استفاده از درمانهای جدیدتر مثل داروهای ایمنوتراپی و درمانهای هدفمند در افزایش طول این بیماران سهم به سزایی داشته  است.
توصیه به بیماران
این فوق تخصص خون و سرطان بالغان بیمارستان دکتر مسیح دانشوری در خاتمه سخنان خود به بیماران مبتلا به لنفوم توصیه کرد: این افراد به دلیل ضعف سیستم ایمنی بیشتر در معرض عفونت ها قرار دارند بنابراین در شرایط پاندمی کووید ۱۹ به این بیماران توصیه می شود که ضمن رعایت دقیق پروتکل های بهداشتی، اجتناب از ترددهای غیرضروری، پرهیز از حضور در مکان های پرازدحام ، حفظ فاصله اجتماعی، استفاده از ماسک و شست وشوی دست ها؛ با تغذیه مناسب، ورزش و دوری از استرس خود را در برابر بیماری حفظ کنند.