توانبخشی غیر ریوی
توانبخشی غیر ریوی و طب فیزیکی به بررسی، پیشگیری و درمان معلولیت‌ها و ناتوانی‌های فیزیکی می‌پردازد. توانبخشی حوزه علمی بسیار وسیعی در مجموعه خدمات بهداشتی و درمانی محسوب میگردد و به افراد کمک می‌کند تا پس از ابتلا به مشکلاتی نظیر سکته مغزی، ضایعات نخاعی، جراحی‌های ارتوپدی، ضربه مغزی، مشکلات تعادل و غیره، تا حد امکان بر مشکل خود غلبه نموده و استقلال عملکردی قبلی را بازیابد. توانبخشی به معنای بازتوانی و بازگرداندن تواناییهای یک فرد به حالت حداکثر استقلال اطلاق میگردد. تئوری‌های موتورکنترلی از جمله یادگیری حرکتی از اصول پایه‌ای توانبخشی هستند. در توانبخشی از تخصص های مختلف مانند طب فیزیکی، فیزیوتراپی و کاردرمانی و... استفاده میگردد
فیزیوتراپی با استفاده از روش‌های فیزیکی شامل گرما، سرما، آب درمانی، ماساژ، مانیپولاسیون و جریان‌های الکتریکی از گذشته دور مورد استفاده بشر بوده است. طب توانبخشی به معنی حفظ حداکثر عملکرد جسمی، روحی و اجتماعی فرد است.
کار درمانی استفاده از فعالیتهای هدفمند برای جلوگیری از ناتوانی و حفظ سلامتی افرادی است که به نوعی دچار آسیب جسمی، ذهنی یا روانی هستند. استفاده از فعالیتهای هدفمند برای افرادی که در اثر آسیب یا بیماری دچار محدودیت اختلال عملکرد روانی، اجتماعی، رشدی یا اختلالات یادگیری شده‌اند، به منظور ایجاد حداکثر استقلال، جلوگیری از ناتوانی و حفظ سلامتی. این حرفه شامل ارزیابی، درمان و مشاوره است.
ارائه خدمات ویژه کاردرمانی شامل: آموزش مهارتهای زندگی روزمره، ایجاد و توسعه مهارتهای درکی، حرکتی و عملکرد یکپارچگی حس، توسعه مهارتهای بازی و پیش حرفه‌ای و تواناییهای اوقات فراغت، استفاده از صنایع دستی که بطور ویژه به منظور افزایش عملکرد طراحی شده‌است.
بطور خلاصه تمامی افرادی که به علت مشکل یا مشکلاتی لازم است تحت درمان گیرند تا به استقلال در عملکردهای مورد نظر برسند تحت این روش های درمانی قرار می‌گیرند. مشکلات این افراد دامنه وسیعی را دربرمی‌گیرد و می‌تواند حاصل یک صدمه، یا تصادف باشد یا ناشی از بیماری جسمی، اختلال عاطفی، تعارضات و فشارهای روانی یا حتی تأخیر در رشد یا اختلالات مادرزادی. این بیماران به تمام گروه‌های سنی از نوزادان، کودکان و … تا سالمندان می‌توانند تعلق داشته باشند که از دوره کوتاه مدت مراقبت در دوران حاد بیماری تا توانبخشی در دوره‌های تطابقی طولانی مدت را شامل می‌شود.
بازتوانی قلبی:
بازتوانی در بیمارانی به کار می رود که پس از مشکلات قلبی یا اعمال جراحی در حال بهبود می باشند. «بازتوانی» یک برنامه درمانی نظارت شده شامل پنج مولفه اساسی تمرینات منظم، رژیم غذایی مناسب، کاهش اضطراب، درمان پزشکی و ترک دخانیات و الکل جهت ارتقای سطح سلامت بیماران، ایجاد سبک زندگی سالم و بازیابی توان قلبی و عروقی ایشان است. در برنامه بازتوانی یک تیم درمانی متخصص، برنامه درمانی متناسب با شرایط و نیاز بیمار را برای ایشان تدوین می‌کنند. بنابر نظر افرادی که در برنامه بازتوانی شرکت کرده‌اند، بازتوانی موجب ایجاد احساس فیزیکی و عاطفی بهتری در این افراد شده و قدرت کنترل وضعیت سلامت را به ایشان می‌دهد.
اهمیت بازتوانی چیست؟
بازتوانی قلبی و عروقی می‌تواند ناجی جان بسیاری از انسان‌ها باشد، زیرا می‌تواند از ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی در آینده و یا مرگ بر اثر این بیماری‌ها جلوگیری کند. مطابق پژوهش‌ها، افرادی که برنامه بازتوانی قلبی دارند ۳۰ درصد کمتر از دیگر افراد به مشکلات قلبی مرگ‌بار دچار می‌شوند. بازتوانی همچنین احتمال سکته قلبی مجدد یا جراحی قلبی را کاهش می‌دهد. افرادی که برنامه بازتوانی قلبی و عروقی دارند در کنترل عامل‌های خطرساز قلبی و عروقی خود شامل فشار خون بالا و کلسترول خود موفق‌تر عمل می‌کنند، زیرا بازتوانی یک برنامه قلبی جامع است که همه ابعاد زندگی بیمار را در بر می‌گیرد.
توانبخشی قلبی دارای سه بخش به همان اندازه مهم است:
• مشاوره و تمرین ورزش: ورزش باعث پمپاژ قلب می شود و تمام سیستم قلبی عروقی را به کار می اندازد. یاد خواهید گرفت چگونه بدن خود را به نحوی حرکت دهید که سلامت قلب را ارتقا بخشد.
• آموزش برای زندگی قلب سالم: یک عنصر کلیدی از توانبخشی قلب، آموزش دادن است: چگونه می توانید عوامل خطر خود را مدیریت کنید؟ ترک سیگار؟ را انتخاب کنید قلب سالم تغذیه؟
• مشاوره برای کاهش استرس: این بخش از توانبخشی قلب به شما کمک می کند تا منابع روزمره استرس را شناسایی و با آن مقابله کنید.
