دفتر بهبود کیفیت

این دفتر از خرداد ماه سال 1391 با هدف استقرار استانداردهای اعتباربخشی ،بهبود کیفیت و ایمنی بیماران فعالیت خود را آغاز نمود.

تعریف کیفیت:
کیفیت در درمان عبارت است از درجه ای از خدمات سلامت ارائه شده به افراد و جوامع با هدف افزایش نتایج مطلوب مطابق با دانش حرفه ای روز

تعریف بهبود کیفیت:
ارتقاء مستمر کیفیت سازمان به طور مداوم و پیوسته ، رسیدن به استانداردهای به روز و اصلاح فرآیندهای اجرایی به منظور جلب رضایت مشتری

واحدهای زیر مجموعه دفتر بهبود کیفیت عبارتند از:

تعریف اعتباربخشی:
اعتباربخشی به معنی ارزیابی سیستماتیک مراکز ارائه خدمات سلامت با استانداردهای مشخص، جهت بهبود ایمنی بیماران و کارکنان می باشد.
اعتباربخشی بیمارستان ها، گامی ضروری و حائز اهمیت جهت ایجاد تعهدی آشکار می باشد. مدل اعتبار بخشی از معتبرترین مدل های ارزیابی مبتنی بر کیفیت خدمات درمانی و  ایمنی (بیمار و کارکنان)و هماهنگ با سایر اولویتهای وزارت متبوع همچون حاکمیت بالینی و منشور حقوق بیمار می باشد.
اعتباربخشی برای تشریح کیفیت خدمات بهداشتی – درمانی  و به عنوان مبنای تفکر آن به کار گرفته می شود. خط مشی مراقبت های سلامت و درک آنچه به کیفیت مراقبت مربوط می شود و تمرکز بر روی اصول بنیادی برای یکپارچه نمودن توسعه سیستم بهداشت و درمان و پویا نمودن آن، اساس اعتباربخشی را تشکیل می دهد.
ارزشیابی خارجی براساس استانداردهای اعتباربخشی  در بیمارستان های دولتی و خصوصی ، به منظور ارتقای کیفیت خدمات سلامت و پیشگیری از آسیب به بیمار انجام می شود. گواهینامه ای که بیانگر رتبه و درجه کسب شده توسط بیمارستان می باشد ( به ترتیب: درجه یک عالی، درجه یک مثبت، درجه یک، درجه دو، درجه سه) از سوی دفتر نظارت و اعتباربخشی امور درمان ارائه می شود.

تعریف استاندارد:
استاندارد عبارتست از شرایطی که تعیین کننده تحقق انتظارات در عملکرد، ساختار یا فرآیندهایی است که در یک سازمان قادر به افزایش کیفیت خدمات باشد.

تعریف پایش:
عبارتست از مراقبت از دریافت نشانه های انحراف یا عدم انحراف از معیار در کوتاه مدت و در جریان عملکرد فرآیندهای اصلی بیمارستان

تعریف ممیزی:
فرآیندی است نظامند، مستقل و مکتوب به منظور گردآوری شواهد عینی در تعیین میزان برآورده شدن معیارهای استاندارد  

حاکمیت بالینی
انجام دادن کارهای درست،به شیوه درست،در مکان و زمان درست،برای بیمار درست  همراه با پیدایش نتیجه درست .
هفت محور اساسی حاکمیت بالینی شامل موارد زیر می باشد:
- مدیریت خطر 
- استفاده از اطلاعات 
- اثربخشی بالینی    
- تعامل با بیمار و جامعه 
- ممیزی بالینی
- مدیریت کارکنان
- آموزش و مهارت آموزی   

ایزو
ایزو (ISO) مخفف عبارت International Organization for Standardization به مفهوم سازمان بین‌المللی برای استانداردسازی است.
هدف از تدوین سری استانداردهای ایزو 9000 به وجود آوردن الگوئی بین‌المللی برای پیاده‌سازی و استقرار سیستم‌های مدیریت و تضمین کیفیت می باشد.
ایجاد نظام جامع مدیریت خطر بیمارستان و ایمنی بیمار

عمده فعالیتها:
- تهیه و تدوین برنامه استراتژیک بیمارستان در امور درمان
- تهیه برنامه عملیاتی سالانه درمانی بیمارستان و نظارت بر حسن اجرای آن
- تدوین برنامه بهبود کیفیت فراگیر بیمارستان( مدیریت، امور مالی، خدمات پزشکی، پرستاری، پشتیبانی و پاراکلینیک) و تجزیه وتحلیل آماری آن
- تهیه شناسنامه شغلی کارکنان طبق شرایط احراز
- تعیین و پایش شاخص های مرتبط با اهداف استراتژیک
- تهیه خط مشی ها، دستورالعمل ها، فرایندهای بیمارستان و چک لیست های مرتبط با فرآیندها بر اساس استانداردهای الزامی اعتباربخشی
- بازنگری سالانه کلیه مستندات تهیه شده
- انجام ممیزی سالیانه بیمارستان جهت ارزیابی داخلی
- اقدامات اصللاحی لازم براساس عدم انطباق های به دست آمده از نتایج ممیزی داخلی
- استقرار محورهای حاکمیت بالینی
- استقرار نظام ایزو
- ایجاد نظام جامع مدیریت خطر بیمارستان و ایمنی بیمار
- جلب مشارکت همگانی در رعایت استانداردهای اعتباربخشی و استفاده از تجربیات پزشکان و پرستاران

اعضای دفتر:
- دکتر الهام قازانچایی (مسئول واحد اعتباربخشی)
- بهشته جبلی (کارشناس مسئول بهبود کیفیت)
- سعیده سلیمانی (کارشناس مسئول کنترل مدارک)
- فاطمه کیوانی (کارشناس بهبود کیفیت)
×

اطلاعات جستجو "Enter"فشار دادن

تنظیمات قالب